Mi desconocido

Confluimos incesantemente entre tus sueños y los míos.
Incesantemente vamos confluyendo al temible olvido.
Rogando un descanso a nuestras mentes, que vuelan, que danzan,
que nos dan pan sin tener hambre.
Dicen que quien bien te quiere te hará llorar...
Mi dolor es seco y amargo, como un trago del peor whisky,
pero ese deja resaca, lo otro, puñaladas en el alma.
Casi me obligan a olvidarte,
y nunca me olvido de pensarte.
Ese es mi pecado, y me rindo a ti,
mi desconocido.

2 comentaris:
Oh! M ha encantat entrar i escoltar PORTISHEAD!!! :D enorme!
"...seco y amargo, como un trago del peor whisky"... destac aquesta gran frase, però m ha agradat tot conjuntament. I la imatge dels paraigües de colors està xulíssima!
Un besote :)
Moltes gràcies...escric molt, i deixo anar molt poc. Moltes vegades acaben en bolics de paper rebregat cap a la brossa.
Però aquesta em va fer recordar que no puc oblidar-me de recordar. Malgrat sigui dolorós.
Puntet massoquista, però és la veritat. I no sempre és bonica.
Publica un comentari a l'entrada