18 d’oct. 2008

Mi desconocido



Confluimos incesantemente entre tus sueños y los míos.

Incesantemente vamos confluyendo al temible olvido.

Rogando un descanso a nuestras mentes, que vuelan, que danzan,

que nos dan pan sin tener hambre.

Dicen que quien bien te quiere te hará llorar...

Mi dolor es seco y amargo, como un trago del peor whisky,

pero ese deja resaca, lo otro, puñaladas en el alma.

Casi me obligan a olvidarte,

y nunca me olvido de pensarte.

Ese es mi pecado, y me rindo a ti,

mi desconocido.

2 comentaris:

-F osca ha dit...

Oh! M ha encantat entrar i escoltar PORTISHEAD!!! :D enorme!
"...seco y amargo, como un trago del peor whisky"... destac aquesta gran frase, però m ha agradat tot conjuntament. I la imatge dels paraigües de colors està xulíssima!
Un besote :)

Kaputxeta ha dit...

Moltes gràcies...escric molt, i deixo anar molt poc. Moltes vegades acaben en bolics de paper rebregat cap a la brossa.
Però aquesta em va fer recordar que no puc oblidar-me de recordar. Malgrat sigui dolorós.

Puntet massoquista, però és la veritat. I no sempre és bonica.